EVET AMA FUŞYA!

A.- İyi günler Hanımefendi. Biz sizi ZıttırıPıttırı Gazetesinden arıyoruz. İlk paltonuzu dikmiş olduğunuza dair gazetemize bir ilan vermek istediğinizi söylemişsiniz. O sebeple arıyoruz. 

Ben- A evet... İlan Servisi mi?

A.- Yok hayır. İlan Servisindeki arkadaşlar ulusal ilan bedelini sizden ayrıca temin edecekler.  Biz kim bu kadar gerzekçe birşey yapabilir diye merak ettik de sizinle röportaj yapmak için arıyoruz. 

Ben- Yaa, sormayın. Gerçekten çok heyecanlandım ve sosyal medya yetmedi... Basılı medyayı da kullanmak istedim mutluluğumu duyurmak için. 

A.- Ciddisiniz yani? Peki bu çok önemli palto çalışmanızı fotoğraflayabilir miyiz biz de?

Ben- Tabii buyrun. Normalde biraz utangacımdır fotoğraf çektirmede ama alışıyorum zamanla işte. Güzel bir oyun parkı var bizim oralarda. Orada çekim yapabiliriz.

A.- Yani şimdi yapa yapa bunu mu yaptınız? Bunun her yerinden hatalar fışkırıyor!

Ben- Evet ama birçok yerine de belli belirsiz fuşya detayları koydum. Fark etmediniz mi?

A.- Peki yakadaki o yamukluğa ne diyeceksiniz?

Ben- O modelin kendinden. Asimetrik geliyor öyle. İnanmazsanız Burda dergisinin 08/2013 sayısındaki 102 no.lu modele bakın.

A.- İyi de paçalarda bolluk var. Kazak mı palto mu belli değil. Nasıl giyeceksiniz bunu gönül rahatlığıyla?

Ben- Evet ama cepler var. Cepleri gizli cep şeklinde yaptım. Hem de fuşya!

A.- O iliklere ne demeli? İlikleri parçalı ilik şeklinde yapmaya çalışmışsınız ama olmamış. Üstelik içte kalan kısımları da ayrı bir rezalet. Öyle ki, bazı yerlerde ön ve arka ilikler birbirine zorla denk geliyor...

Ben- O konuda haklısınız. Ben de bir heves dünya kadar fotoğraf çekmiştim yapım aşamalarında. Sonradan güzel bir "Öğren Çekirge" yazısı yazarım diye heveslendim.  Yine de dert değil. Nasıl olsa ilk denemem. Daha güzel yaparım zamanla. Üstelik ilik parçaları da fuşya! :)

A. - Yalnız düğmelerinize bayıldığımı itiraf etmeliyim. Demirden dantel gibiler. Nereden buldunuz onları?

Ben- Tuhaf Tuhafiye diye şahane bir mağaza var. Orada çok ucuza bulabilirsiniz ;)

A.- Astara ne yaptınız öyle? Benim gördüğüm kadarıyla yakaların iç kısmında uzunca bir pervaz parçası varmış. Onu kullanmamışsınız. 

Ben.- Bilerek eklemedim onu. Kumaşım Ankara kışları için biraz ince. Ama öne o parçaları eklersem de baharlık kullanım için fazla kalın olacaktı. Ben de ceket gibi bıraktım. Doğru yaptığımdan emin değilim hala. :/

A.- Peki o belinizdeki kuşak nedir öyle? Düğümleyince hediye paketi gibi oluyorsunuz sanki...

Ben - Gerçekten de bir hediye paketinden kalan kurdelaydı kullandığım ;) 

A.- Bilemedim. Yani içinde gümüş ışıltıları olması da kumaşı güzel göstermiş. Astarın uyum falan da fena değil. Sanki baktıkça gözüm mü alıştı ne?

Ben - Siz deyin Beymen, ben diyeyim Max Mara... Tasarım işte!

A.- Yani gazetemize ilan verecek kadar sevdiniz bu paltoyu öyle mi? 

Ben - Evet! Hem de çok :) Üstelik, belirtmeme gerek var mı bilmiyorum ama... fuşya!

52

Öğren Çekirge - Tshirt Yakasını Temiz ve Kolayca Kapama

Tshirt / tişört / t-shirt dikmenin en sıkıntılı yanlarından biri nereye çeksen oraya gelebilen bir kumaşla uğraşıyor olmaktır kuşkusuz. Penye kumaş dikişinin en sıkıntılı yanlarından biri de giysinin kenarlarını temiz şekilde kapatabilmektir benim için. 

Yaz uzun. Penye giysiler heryerdeyken sadece zor bir kumaş diye en sık giydiğimiz şeyleri dikmekten vazgeçecek değiliz elbet! 

Penye dikişlerinde önce uygun iğneyi kullanmalısınız. Ben buna ek olarak, saten ayağı diye satılan altı daha düz olan bir dikiş ayağı kullanmanın da dikişi kolaylaştırdığını fark ettim.  

Gelelim yakaları nasıl kapatacağımıza... Bunun birkaç yolu var. Ben size bugün nispeten daha kolay olan ve kendi kendime uydurduğum bir yolu anlatacağım. (Ben uydurdum dediysem... elbette bu yöntemi kullanan bir sürü kişi vardır. Ben sadece kendi kendime deneme yanılma yöntemiyle buldum demek istedim aslında :) )

Durum kısaca budur arkadaşlar:

Leb demeden leblebiyi anlamayan acemi terziler için adım adım izah edeyim durumu. 

1 - Önce, kendinize - keten / pamuklu  bir kumaştan - bir biye hazırlayın. Ben bu biye topunu bir ara azmedip hazırlamıştım. Sonra ihtiyacım oldukça alıp kullanıyorum. 

2- Kenarları haricinde dikişini tamamladığınız tshirt'ünüzün (t-shirt / tişört amaaan nasıl yazılıyor bu Türkçe'de yaygın olarak?! ondan işte anladınız siz...) yakasına biyeyi iğneleyin. Biyeyi tshirt'ün ÖN YÜZÜNE ve önden iğneleyin. 

3- Penyenin ön yüzüne iğnelediğiniz biyeyi şimdi tshirt'e yavaş yavaş dikin. Biye zaten katlı olduğundan, onun dikişsiz kenarını kapama diye bir sorunumuz olmuyor.

4-  Ancak penyenin dikişsiz kenarının içte kalması için biyeyi yakaya iğnelerken, biyenin biraz dışta kalmasına özen gösterirseniz, yakanın bitmiş hali de içten daha temiz görünür. Ya da sonradan sülfile yapabilirsiniz. 

5- Şimdi biyeyi tshirt'ün içine doğru çeviriyoruz. 

6- Ardından da dikiş payları kıvrılıp dışarıdan görünmesin diye yine tshirt'ün ön yüzünden düz dikiş geçiyoruz. Yaka dikişinin dışarıdan görüneceğini hesap ederek dikiş çizgisini hiç bozmadan tamamlamaya özen gösteriyoruz. 

7- İşte bu kadar! 

Son olarak, "insanın kendi giysilerini dikmesinden daha havalı bir şey var mı ki" pozlarıyla ortalıkta geziyoruz.

Aynı yöntemi penyenin etek kısmı / kol kenarları için de kullanabilirsiniz.

Yukarıda da söylediğim gibi, bu yöntem tshirt dikerken kullanabileceğiniz yöntemlerden sadece bir tanesi. Aslında    kenarları kapatmak için kumaşın aynısının kullanılması hemen her hazır giyim tshirt'te görebileceğiniz  yöntemdir. 

Henüz o kadar iyi dikebileceğinizi düşünmüyorsanız ya da tshirt dikişlerinizde sadece bir değişiklik yapmak istiyorsanız bu anlattığım yöntemi kolayca her penye giysiniz için uygulayabilirsiniz. 

Kullandığınız biyenin farklı bir renkte olması da giysinize ayrı bir hava verecektir!  

Anlatması benden, yapması sizden :)

Hadi bakalım... Tembellik etme çekirge!

24

Bluz Yapımı - Kol Pervazı / Öğren Çekirge

Gelelim bluz dikişindeki 2. korkulu rüyama... Bugüne kadar nasıl olduğunu bir türlü çıkartamadığım, ama tüm hazır giyim gömlek / bluz modellerinde fıstık gibi duran kol yırtmaç detayları var ya... onlardan bahsediyorum. 

Gururla itiraf etmeliyim ki, bu işin nasıl yapıldığını bir kez kavradıktan sonra, kol yırtmaçlarını düzgün şekilde dikmek hakikaten çok eğlenceli ve kolay bir hal alıyormuş. İşte kendi çözdüğüm şekilde bu işin nasıl yapılacağını anlatayım size hemen:

Bu artist dikiş detayı, tekniğini bilmeyenler için ilk bakışta çok karmaşık görünebilir. Sağolsun hiçbir dikiş dergisi / kitabında da bu teknik güzel fotoğraflanmış bir şekilde anlatılmıyor ya da ben anlatanı bulamamıştım bugüne dek. Her neyse, bu işi kendine dert edenler için öğrendiklerimi aşağıda paylaşıyorum:

ADIM 1: Kol yırtmacı ve yırtmaç pervazına ait kalıpları özgüvenli bir şekilde kumaşın üzerine yerleştir ve kes.

ADIM 2: Yırtmaç pervazına ait o acayip kesimli parçayı kol kumaşının ters yüzünün üstüne düz gelecek şekilde yerleştir. Yani kol kumaşının tersi ile pervaz kumaşının düzü birbiri üzerine gelecek. 

ADIM 3: Kol kalıbında "buradan kesiniz" benzeri dik bir çizgi vardı ya... İşte oradan kesebilmek için önce bu iki parçayı birbirine dikiyoruz. Yırtmaç çizgisinin etrafından düz dikiş ile bir dikdörtgen elde ediyoruz. 

ADIM 4: Al makasını, dikdörtgen dikişin içinde kalan kısmı güzelce kes. Ucuna geldiğinde ise, köşelere doğru minik birer çentik atarak, üçgen bir parça yarat. (böylece ters tarafa daha temiz şekilde çevirebilirsin)

ADIM 5: Yırtmaç pervazını dışa doğru çevir; köşe kısımları önce elinle sonra da ütü yardımıyla düzelt ve aç.

ADIM 6: Yırtmaç pervaz parçasının kısa tarafını içe doğru katla ve üst dikiş ile kol parçasına dümdüz dik. 

ADIM 7: Yırtmaç pervazının geniş ve uzun olan kısmını az önce diktiğin kısmın üstüne katla. 

ADIM 8: Önce iğne yardımıyla sabitle sonra açıkta kalan kumaş kenarını da içe doğru kıvır; dikkatli şekide üst dikişe başla. 

ADIM 9: Yırtmaç pervazının üst ucunu da içe doğru kıvır - birçok hazır giyimde bu kısım üçgen şekilde geliyor ama ben şimdilik böyle kıvırarak daha rahat diktim - sonra o kısmın da kenarlarından dikkatli şekilde düz dikiş geç.

ADIM 10: Evet işte bu meseleyi de çözdüm diye ayrı bir havaya gir...

37

Kelebekler ve toz pembe hayaller…

Benim için 2012 yazının en romantik elbisesi budur. Tiril tiril, uçuş uçuş, yumuşacık bir elbise. Elbiseyi dikmemle giymem bir oldu.

Kumaşın bende ilk yarattığı etki nasıl olduysa bir anda hayatıma da yansıdı. Elbiseyi üzerime giyer giymez birden kapı çaldı. Bir de baktım karşımda Bay KendinDik, bir elinde çiçekler diğer elinde iki bilet!

-“Hadi Floransa’da haftasonu kaçamağı yapalım” dedi.

-“Ama” dedim “oğlan ne olacak? Ya bavullar?”

-“Ben hepsini hallettim. Oğlan tamam, giysilerine gelecek olursan da, eksik kalan herşeyi Floransa’dan alırsın artık…”

-“Ama ama… karnım da aç”

-“Ben de seni düşünerek ellerimle bir yemek sepeti hazırlamıştım ikimize, gün batımında durup yeriz bir tepede. Öyle çıkarız yola…” 

Böylece arabaya atladığımız gibi İtalya’nın yolunu tuttuk. Romantik elbisem birden nasıl da uğurlu geldi böyle!

Kelebekler ve toz pembe hayaller…

Filmi baştan alıyoruz… Elbiseyi üzerime giyer giymez 5 dk içinde kendi kendime fön, makyaj ve diğer hazırlıklarımı yaptım. Önce aceleden fön makinasıyla alnımı yaktım. Ardından yercücemin peşinden amansız bir koşuşturmacaya başladım. Çığlıklar içinde giydirdiğim beyefendiyi arabaya attığım gibi babaannesinin yolunu tuttum. Zira o sabah benim için çok önemli bir iş görüşmem vardı.

Fakat yercücemin o gün paşa gönlü kapris yapmak istiyordu. Ağlaya tepine kucağımdan ayrıldıktan sonra işe geç kalma stresime mi yanayım, oğlanı çığlık çığlığa bırakma derdine mi yoksa uçuş uçuş tiril tiril romantik yaz elbisemin daha üzerime geçirdikten yarım saat sonra kırış kırış ve salya içinde kalmasına mı yanacağımı bilemez halde nemli gözlerle iş görüşmemin yolunu tuttum…

Akşamüstü aynı zarif elbisemle marketten bir koşu birkaç günlük gıda alışverişini yaptım. Eve varıp da arkadaşım bana ziyarete geldiğinde hala üzerimdeki uçuş uçuş romantik elbisemle evimde buzdolabını yerleştirmeye çalışıyordum. “Evet” dedim, “ben o kadar stil sahibi bir insanım ki, mutfak kıyafetlerim bile havalıdır”…

İşte romantik masalım böyle. Yine de bu hayatımı dünyalara değişmem :D

Gelelim elbiseye. Önceki yazıyı okumamış olanlar için açıklamam gerekirse, bu elbise Burda Dergisinin Haziran 2012 sayısında yayımlanan 116 no.lu bir kolsuz elbise. Önde ve arkada V yaka açıklığı bulunan ve çift kat elbise olarak tasarlanmış, dikmesi kolay giymesi fevkalade bir giysi. 

Bu seçtiğim elbise kumaşı da, renk ve desenine bayılmamın yanı sıra, hala düzgün yapmayı beceremediğim şifon ipek kumaş dikişine hazırlık olsun diye alındı. 

Zorlu Kısımlar:

Kumaş ince şifon olduğu için özellikle yaka kıvrımını düzgün yapmak biraz zor oldu. Dikiş bilgisi az olanlar için birkaç küçük açıklama yapabilirim. 

Önce yaka pervazını elbisenin üzerine düz tarafları birbirinin üzerine gelecek şekilde dikiyoruz. 

Ardından dikiş paylarının fazlalıklarını kesip, daha sonraki aşamada ortaya çıkabilecek potluğu azaltıyoruz. 

Dikiş payları içte kalacak şekilde pervazı yakanın içine kıvırıp, güzelce ütülüyoruz. 

Kumaş çok ince, elbise de spor bir model olduğundan, pervazın düz durması ve dışa doğru kıvrılma yapmaması için üst dikiş ile tutturabilir ya da aynı boyda kesip, pervazı kestikten sonra ikinci bir kat olarak üzerine tela dikip, daha sonra ikisini birlikte elbiseye dikebilirsiniz. Ben ilk yolu tercih ettim. Kumaşın desenleri arasında üst dikişim zaten görünmedi.

Bu da elbisenin (içteki kısım) bence değiştirmeyi düşünebileceğiniz tek kısmı. Başta çok hoş bir detay olur diye düşünmüştüm ama daha sonra eklenen bu üçgen kumaşın elbiseye gereğinden fazla bir spor hava kattığına karar verdim. 

İşte yaka detayı böyle görünüyor. Bir daha aynı modeli dikersem, astar elbise katındaki V kısmını daha kapalı yapıp bu ekstra kumaşı eklemeyeceğim kesinlikle. 

Aksesuarlar

Durun şimdi, önce havalı bir poz vereyim şöyle… Elbise dümdüz mü daha güzel bir kemer ile mi bilemedim. Değiştire değiştire giyerim artık.

Küpelere gelecek olursak (önceki yazıma birçok kişi bu sebeple bayıldı :P ) kumaş desenindeki kelebeklerin çok benzeri bir çift küpem vardı şans eseri. Zaten kumaşı ilk elime alma sebebim de kısa süre önce CA’dan (sanıyorum 10 TL’ye) aldığım bu küpelerin aynısının desenlerde de olmasıydı.

Sevdim ben bu işi çok :) 

Keyifli günler, bol dikişlerrrr…

www.kendindik.com

0

Adana’da bir Milano Kumaşçısı…

Tamam itiraf ediyorum. Ben bir kumaşkoliğim :) İşin aslı, harika renklere sahip kaliteli kumaşları gördüğümde beni heyecanlandıran tek şey onların nefis renk karışımlarından ziyade, 1 metre kumaşla ortaya onlarca harika tasarım çıkartabilme olasılığı. Hele bir de bu kumaşları satan yerler alışverişinizi bir keyif haline getirmek için tasarlanmışsa, yaratıcılık damarlarınıza daha da bir basılıyor.

Daha önce Paris gezim sırasında ziyaret ettiğim kumaşçılarla ilgili yazımı hatırlarsınız. Orada Reine mağazasında hissettiğim ne ise, Adana’da bulduğum bu butik kumaşçıda da aynı keyfi hissettim. Her ne kadar Paris’teki çok daha büyük bir mağaza olsa da, Mügem Kumaş mağazası da İtalyan tarzı butik şıklığıyla ve sunduğu kumaş çeşitleriyle insana aynı keyfi yaşatıyor.

İçeri girdiğinizde sizi açık renk ahşapla döşenmiş yerler ve duvarlar karşılıyor. Kumaşları rahatça incelemeniz ve üzerinizde nasıl duracağını hayal etmeniz için her türlü kolaylık düşünülmüş. Arzu ederseniz aynada inceleyebilir, arzu ederseniz mağazanın rahat koltuklarında dinlenebilir ya da  iPad üzerinden sizin için  hazırlanmış tasarımcı modellerini inceyerek hangi kumaşı nasıl kullanabileceğinize dair bolca fikir edinebilirsiniz. Kibarca söylemek gerekirse, dibim düştü yani :P

Böyle bir mağazaya girmeden önce gerek sunum şekli, gerekse kumaş kalitesinden dolayı uçuk fiyatlar ve havalı satıcılar olmasını bekleyerek, üstümü başımı düzeltip önümü ilikleyerek içeri girme ihtiyacı hissederim. Açıkçası, burada da satıcılarımız pek havalı ama Adana rahatlığı ve sıcaklığı içinde :) Önünüzü iliklemenize gerek kalmıyor :) Fiyatlar da benzerleriyle kıyaslandığında gayet makul (hemen hemen aynı kumaşları en az iki katına satan mağazalar biliyorum. isim vermeyeyim :P)

Meğer Mügem Mağazası Adana’da gayet iyi biliniyormuş. Mesleği babadan devralan İshak Bey, Mügem’in 40 yıllık bir kumaşçı olduğunu söylüyor. Adana’da gece kıyafetleri diktirme geleneğinin bir hayli yaygın olması sebebiyle mağazaya gelen kumaşlar da hep özel seçim. Kendisi bu konuda birşey söylemese de, modaya olan tutkusundan dolayı her kumaşı İshak Bey’in tek tek seçtiğinden şüphe ettim. 

Ama ne kumaşlar… Ağlarsınız… Şu aşağıda gördüğünüz kumaştan birşey çıkarmak için terzi olmaya gerek var mı? Sarın sarın gez :) High fashion dedikleri böyle birşey herhalde. Bu kumaşlarla ne yapsan tutar :D

Mağazadaki her kumaş cinsi ve renk tonuna göre dizilmiş raflara. İrem durur mu? Geçtim tezgah arkasına tek tek dokundum hepsine. Tüm kumaşları mıncırma ihtiyacım ve neredeyse hepsini tek tek çıkartıp inceleme taleplerime rağmen kimse gık demedi. En azından yüzüme karşı.. :P

Ancak ne zaman ki birbirinden güzel ipeklilerde kendimi kaybedip “Ben bundan yorgan yüzü yapsam, sarınıp sarınıp kıvrılsam” demeye başladım, o zaman karşımda sessiz bir iç geçirme hissettim belli belirsiz. Nedense?…

Fiyatları merak ediyorsunuz değil mi? Valla bu kalitede kumaşları pazar fiyatlarıyla alacak haliniz yok. Ama bu kadar özel seçim ve kalite kumaşları da bundan daha uygun satan bir mağaza da görmedim. Fiyatlar ortalama 100 tl ile 200 tl arasında değişiyor.

Gelelim aldıklarıma… Okurken önünüzü ilikleyin lütfen… 

Meşhur kelebek desenleriyle sarın sarın kıvrıl ipeği… Metresi 100 tl. Ama alırken öyle ağladım ki istediğimden biraz fazla kestiklerinden şüphe ediyorum. Daha ölçmedim :)

Roberto Cavalli… Arz ederim…

Bu da %100 ipek. İlla pahalı kumaş alacaksam hiç değilse ipek alayım diye düşündüm. Onun kalitelisi her yerde pahalı ne de olsa.. Şifon ipek. Metre 100 TL. 

Bu da bugüne dek aldığım en deli kumaşlardan biri. Kumaş değil, tablo sanki. Ne kadar uğraşsam da istediğim gibi fotoğraflayamadım. Desenler yağlıboya tablo etkisi veriyor insana. Ancak tabii çok yoğun bir desen olduğundan dikkatli kullanmak lazım. O sebeple olsa gerek, tüm arsızlığıma rağmen 1 metre vermekte ısrar ettiler :) Metresi 175 TL. %100 ipek. Bluz yapacağım artık. Altına da düz ve pastel bir renk gider ancak. 

İşte bu kadar. Gezi yazılarına daha sonra devam edeceğim. Şimdi biraz iş, fırsat bulur bulmaz da biraz dikiş yapmalı.

Meraklısına not: Mügem Kumaş Adres: Gazipaşa Bulvarı Defneli Apt No. 14 / Adana http://mugemkumas.com

keyifli günler dilerim! :)

4