İzmir'den Ankara'ya ilk taşındığımda, 18 yaşımda, cüzdanımın bir köşesinde uzun süre bir tane vapur jetonu taşımıştım. Sevdiklerimizin fotoğrafını cüzdanlarımızda taşırdık ya cep telefonları yokken. İşte o vapur jetonu da öyle bir sevdiceğim köşesinde durdu uzun süre. Ankara'nın vapursuz ve martısız hayatına gönlümü razı ettiğimde, bir gün bir anda düşüp gitmişti cüzdanımdan.
Bu kumaşı dikiş dikmeye ilk başladığım zamanlarda almıştım. Üzerindeki Eiffel kulesi desenlerine vurulduğum zamanı çok iyi hatırlıyorum. İlk 'Gezgin Terzi' yazımı yazdığım Paris Kumaşçıları yazısında bahsi geçmişti. Kumaşı aldıktan ancak 3 yıl sonra dikebildim. Diktikten de ancak 3 yıl sonra paylaşabildim! İlk diktiğimde birkaç fotoğrafını çekmiş, ama bir türlü yazısını hazır edememiştim.
Yün jarse olan kumaşın üzerindeki Eiffel desenlerine, bana o zaman Londra'yı anımsatan desenler ile kuşlar eşlik ediyordu. Daha bu kumaşı elime aldığımda bu şehirlerin hiçbirine gitmemiştim henüz. Aradan geçen 6 yılın içine ne şehirler girdi, ne sokaklar, ne hikayeler… 6 yıl içinde kuş misali oradan oraya uçtum durdum.
Sizlerle bu anvelop elbisenin modelini de paylaşmak isterdim ama öyle uzun zaman geçti ki aradan, inanın hatırlamıyorum. Ama gördüğünüz gibi çok basit bir model. Her üç Burda dergisinden birinde mutlaka paylaşılan bir kalıp.
Kilo aldım, kilo verdim, kilo aldım. İşe girdim, işten çıktım, işe girdim. Yeni eve taşındım, oradan da taşındım ve tekrar taşındım. Koli açtım, koli kapadım, koli açtım. Valiz yaptım, valiz yaptım, valiz yaptım… Geçen yıllar içinde, fotoğraf çektiğim sırada beni bulup, maymunluk yapan yercücem neredeyse boyuma geldi. Tüm bunlar olurken, 6 yıl nasıl gelip geçti anlamadım.
Bugün bu elbiseyi ilk kez Moskova'da katıldığım bir toplantıda giydim. Bir de baktım, üzerindeki desenlerden içimde kalan bir tek kuşlar olmuş. İzmir'den gelip beni bulan, benimle birlikte Moskova'ya uçan kuşlar… Onlara boynumda eşlik eden de, son birkaç yıldır tasarımlarını bulduğum her fırsatta takip ettiğim takı tasarımcısı Meral Saatçi'nin kuşlarından biri. Bu kuşları ilk kez üzerime geçirdiğim bugün, 18 yaşımdaki vapur jetonunu gizli gizli cebimde taşıdığım günler geldi aklıma. Hayat sen ne acayip, ne tuhaf, ne büyük sürprizlerle dolu bir şeysin!…
Hayatın anlamını biraz daha düşüneduralım tamam da... azıcık kilo kaybı var di mi? Var evet. Var… Var…
Var var olmaz mı o jetonlardan bakayım bulabilecek miyim bulursam göndericem sana bir İzmir vapur jetonu ;)))
YanıtlaSil:)))) Moskova'da binerim artık o vapurlara yollayacağın jetonla :D
SilNe tatlı kadınsınız! Sevgiyle kalın... :))
YanıtlaSilGünüm güzelleşti vallahi bu mesajla! Çok teşekkür ederim. Siz de sevgiyle kalın :)
SilEvet fark edilmemesi imkansız çok tatlı zayıflamışsın senseim ikinizde çok tatlısınız 💕💕💕
YanıtlaSilVar di mi? Var vallahi. Var kilo kaybı. Ben yanılmıyorum :D :))
SilBende son teknoloji kent kartımı cüzdanımdan çıkarmıyorum İzmir'den Ankara'ya geldiğimden beri :) Buradan da Amerika'ya gidiyorum yakın zamanda, ne kadar da hikayeler birbirine benziyor değil mi? Bu arada siz ne iş yapıyordunuz kuzum :) sürekli iş için gezdiğinden homeofice çalışmak çok cazip geldi de :)
YanıtlaSilBuraya 1 ay önce yanıt yazmıştım. Aynı gün yazdığım tüm yorumlar silinmiş! Gecikme için özür diler, yorum için teşekkür ederim :)
SilBen buralarda bol bol yazıyorum, çiziyorum. Halihazırda editörlük, gizli gizli de yazarlık yapıyorum :D Amerika macerasında bol şans dilerim!