Kendime “Aranıyor” ilanı vermeme az kalmıştı! Epey uzun zamandır yazamadığımın farkındayım :( Yazamadığım gibi, yeni şeyler de dikemiyordum. En sonunda işler almış benden beni, aklımı toparlayamıyorum derken bir hızla mevcut kalıplardan biri ile şöyle 1 saatlik bir elbise dikmeye karar verdim.
Daha iç dikişleri bile bitmedi ama ben bu elbiseyi üzerimden çıkartamaz oldum. Penye olduğu için de pek bir rahat. İş yoğunluğumun dikiş aşkım açısından tek güzel yanı gidip kendime kumaş almaya bile fırsat yaratamıyor olmam. Hal böyle olunca, evdeki yığından da umut verici azalmalar yaşanmaya başladı (elbette bir sonraki çarşı iznine kadar!)
Bu kalın penye ile diktiğim modeli hatırlayanınız var mı? Bu model Ekim 2012 Burda dergisindeki 118 no.lu kalıp ve “Birlikte Dikiyoruz” etkinliğinin ilk ürünü idi. Etkinliğe katılan herkes birbirinden güzel yorumlar getirmişti. Benimki de “mor çıktı!”. O projeye ilişkin bilgilere bu linkten ulaşabilirsiniz.
Ancak ilk projeden edindiğim tecrübelerle bu sefer kalıpta biraz değişiklik yaptım. Öncelikle benim doğum sonrası göbeğimi ziyadesiyle gözler önüne seren kenar büzgüsünü kaldırdım. Bunun için kalıbın düz gelen tarafını yeniden kopyalayıp (ön parça) kumaşı ona göre kesmem gerekti çünkü kalıbın orijinali biraz karışıktı:
Bir de yakayı biraz daha daralttım çünkü orijinal modelin yakası benim rahat kullanımım için fazla geniş gelmişti. Bunun için omuz dikişlerini biraz daha uzatmam yeterli oldu.
Ancak ne hikmetse bu kumaşı da yine düdük gibi 1 metre almış olduğumdan (!) kollara kumaş kalmadı ve bunu bir başka penye ile birlikte giyme mecburiyeti doğdu. Yine de, poz verdiğim sırada giydiğim penye de bir KendinDik.Com marifeti olduğundan, bu elbiseyi de gururla KendinDik Dolabına kaldırabilirim :)
Şimdi geriye yalnızca göbeği içeri çekerek havalı pozlar vermek kaldı. Nasıl? Kendimi çok ciddiye alıyor görünüyorum değil mi? Çok havalıyımdır çoook :D
hepinize keyifli günler, bol güneşlerrrr!
Hiç yorum yok